Für meine neuen polnischen Drachenfreunde übersetze ich den Bericht und die Untertitel diesmal direkt ins polnische. Wenn die Texte falsch sind, bitte ich das zu entschuldigen – ich kann nichts korrekturlesen, weil mein Polnisch seit 2 Tagen leider nicht viel besser geworden ist ;-)

Durch Bernhard Dingwerth hatte ich im Mai vom Drachenfest Dąbki in Polen gehört. Ein kleines 4-tägiges Fest am Ostseestrand mit mir unbekannten polnischen Drachenfliegern und 4 bekannten Drachenfreunden aus Deutschland. Da musste ich nicht lange nachdenken, dieses Erlebnis wollte ich mir nicht entgehen lassen. Schnell fragte ich bei Alicja Szalska nach, ob ich nicht auch kommen könnte. Und nach kurzer Zeit kam von Agata Hadala und Grzegorz Szalski, die für die Gemeinde Darłowo die Drachenflieger organisierten, eine Einladung – vielen Dank!
Mittwochabend ging die Reise los, zuerst nach Brenken, wo ich Markus und Lara Münstermann abholte. Gemeinsam fuhren wir weiter nach Kassel zu Bernhard Dingwerth. Mit vollgepacktem Bus fuhr ich dann 8 Stunden durch die Nacht – immer gut unterhalten von den anderen dreien, die sich mit Schlafen abwechselten - und wir kamen völlig staufrei um 6.30 Uhr in Dąbki an. Nie vergessen werden wir die geöffnete Pommesbude nachts um 2.30 Uhr im Mecklenburgischen Nichts und die polnische Buckelpiste neben der Autobahn, die ich aus Versehen gefahren bin. Eine spannende Hinfahrt.
Nachdem wir 1,5 Stunden in unseren Appartements geschlafen hatten, fuhren wir zu einem Hotel, in dem wir Frühstück bekamen. Das war neu für uns, denn hier gab es nur Salate und Brot – ähnlichem einem Grillabend. Aber lecker war es!
Weiter ging es zum Strandparkplatz, von wo wir durch einen sehr schmalen Waldweg mit dem Auto bis an den Strand fahren konnten. Dann begann die Schlepperei und nach kurzer Zeit war das Auto komplett geleert und alle Drachen lagerten im großen Zelt am Strand.
Bernhard und Markus sicherten sich schnell große Bodenanker am Strand, während Lara mir half meine Banner aufzubauen – vielen Dank!
Der Himmel strahlte den ganzen Tag blau über uns. Nur der Wind ließ bis zum Mittag auf sich warten. Dann legte er aber los und wehte sehr gleichmäßig parallel zum Wasser. Schnell füllte sich der Himmel und es wurde immer bunter. Lurchi, Plankton, Trilobites, Schleierdeltas und Eddybögen wiegten sich im Wind – ein herrliches Bild.
Das Mittagessen bekamen wir 4 plus Axel Kostros, der auch in unserer Unterkunft wohnte, von Agata Hadala und Grzegorz Szalski, an den Strand gebracht. Welch ein Service!
Es gab eine leckere Suppe und ein volles Menü, welches wir im Sand sitzend genossen. Man, ging es uns gut!
Nachdem wir am Abend in der Unterkunft duschen waren, fuhren wir zu einem gemeinsamen Barbecue mit allen polnischen Drachenfliegern. Hier gab es wieder sehr leckeres Essen, mega leckeren Kuchen und die ersten tollen Gespräche. Man lernte sich langsam kennen und erfuhr viel über die jeweils andere Drachenszene. Das war richtig toll. Leider wurde es mächtig kühl und wir wurden von Mücken überfallen. Aufgrund der Müdigkeit nach der Nachtfahrt verabschiedeten wir uns um 22 Uhr – wir mussten einfach ins Bett.

Der Freitag startete genauso wie der Donnerstag endete – wir hatten wunderschönes Wetter und gleichmäßigen Wind. Man konnte einfach alles aus der Tasche auspacken und an den Himmel stellen. Langsam wurde der schmale Strand nur zu klein, aber das machte gar nichts.
Gegen Mittag gab es einen von Axel initiierten Apero im Zelt. Leckerer Käse, Schinken, Salami, Brot, Cracker und Kuchen standen bereit und wir genossen das Essen, leckere Weine und viele tolle Gespräche.
Am Nachmittag kam für uns noch das obligatorische Mittagessen mit Suppe vorweg dazu, was uns fast platzen ließ. Aber es war einfach lecker!
Nachdem wir auch den Nachmittag über den Himmel sehr bunt gemacht hatten, drohte um 16 Uhr eine Gewitterfront über uns zu ziehen. Schnell wurde alles trocken eingepackt und wir fuhren in den Ort. Hier spazierten wir durch diverse Souvenirshops und zu 18 Uhr zum Abendessen – obwohl wir so gar keinen Hunger hatten. Doch dort kam die Idee auf eine kleine Sightseeingtour im Nachbarort Darłowo zu machen. In Axels Auto ging es los und wir hatten einen tollen Abend. Das Städtchen ist wunderschön und hat eine leckere Eisdiele direkt am Rathaus.
Und hier konnte man über der VGZ („Fußgängerzone“ laut Axel) auch die einheimischen Tauben mit unterschiedlich langen Beinen sehen – eine Seltenheit.
Von dort wollten wir eine Schlosstour machen, welches wir aber leider nicht fanden. Statt dessen fand Markus ganz viele Vorhängeschlösser – quasi an jedem Haus eines. Also machte er seine eigene „Schlössertour“, während wir gemeinsam am Kanal entlang Richtung Leuchtturm von Darłówko wanderten. Die Sonne schien herrlich, die Stimmung war bestens und wir hatten alle richtig viel Spaß. Was ein toller Abend.
Der Weg stellte sich als deutlich länger heraus, doch durch die vielen netten Gespäche kamen wir gut gelaunt im kleinen Fischerort an, wo wir Axel trafen, der mit dem Auto nach Darłówko gekommen war um uns vier wieder abzuholen – vielen Dank lieber Axel!
Am Ende der Hafenmole genossen wir das Rauschen des Meeres und den Sonnenuntergang – herrlich. Leider hatte ich durch die Spontanität des Ausflugs meine Kamera nicht dabei und nur das Handy – das sieht man den Fotos leider an. Ärgerlich.
Wieder im Apartment zurück begann ein Abend der Mißverständnisse. Während wir zu viert auf die Polnischen Drachenflieger warteten, warteten diese an einem uns unbekannten Ort auf uns. Und niemand traf sich. Auch Agata und Grzegorz waren verschwunden.
Irgendwann tauchten Witek und Paweł bei uns auf und holten uns ab. Gemeinsam ging es in den gegenüberliegenden Campingpark, wo die anderen seit 2 Stunden vor einem kleinen Häuschen auf uns warteten. Schnell wurden noch ein paar Stühle dazu gestellt und ein lustiger Abend mit vielen tollen Gesprächen konnte starten. Dank Antimückenmittel aus Vietnam blieben wir auch vor den lästigen Viechern verschont – aber leider nur an Armen und dem Kopf. Die Beine wurden mächtig malträtiert, was wir aber erst am nächsten Morgen bemerkten.
Es war ein sooo toller Abend, weil die Gruppe immer mehr zusammen wuchs. Vielen Dank für eure Gastfreundschaft!

Der Samstag begann mit Seenebel. Das war richtig gespenstisch am Strand, weil man vom Zelt aus kaum das Wasser sehen konnte. Da wir die Ersten waren, bauten wir alle Banner und Windspiele von Agata und Grzegorz auf und dann unsere Sachen. Trotz des Nebels war ein gleichmäßiger Wind da und der Himmel füllte sich schnell. Gut, man konnte nicht alles sehen, aber der Nebel kam und ging in Schüben – das sah toll aus.
Das faszinierende war, dass die Drachen an sich völlig trocken blieben, die Leinen aber tropften.
Interessanterweise hielt sich der Nebel den gesamten Tag. Trotzdem kam immer wieder die Sonne hervor, was uns einen mächtigen Sonnenbrand bescherte.
Rund um das Mittagessen machte sich die erste Erschöpfung bei uns allen bemerkbar und jeder braucht hier und da ein kleines Schläfchen im Stuhl oder auf dem Sand. Aber das war völlig in Ordnung, denn der Himmel war für das Publikum ja gut gefüllt.
Neben vielen Gesprächen startete Lara ihre Interviewserie – das war toll zu sehen, mit welchem Elan sie dabei ist und mit welcher Freude unsere polnischen Freunde ihr Rede und Antwort standen.
Bereits gestern hatten wir beschlossen, nach dem Abendessen den Sonnenuntergang am Strand zu genießen. Deswegen ließen wir unter Aufsicht von Agata und Grzegorz alle Drachen am Himmel und fuhren essen und noch etwas einkaufen, da am Sonntag alle Geschäfte geschlossen haben.
Wieder am Strand hatte sich der Nebel keineswegs verzogen sondern war noch heftiger geworden. Und durch den plötzlich aussetzenden Wind wurde es richtig feucht und kalt und wir mussten jede Menge klitschnasse und völlig versandete Drachen einpacken. Ich hatte 6 Schleierdeltas und viele Schwarz-weiße Schwänze als nassen Haufen vor mir liegen. Was ein Chaos!
Doch der Nebel war so hartnäckig, dass die Sonne gar nicht mehr zu sehen war. Also fuhren wir zum Apartment und verabschiedeten uns von den anderen. Doch die wussten ja seit heute, wo wir wohnten und kamen alle nochmal vorbei. Und so hatten wir den dritten Abend in Folge, an dem wir in großer Runde zusammen saßen, Leckereien austauschten, tranken und viel erzählten. Sehr unterhaltsam war die Runde mit den schlimmsten Drachenfestgeschichten, die eindeutig Thomasz mit Witek für sich entschieden hat. Doch auch die andren Geschichten waren super und wir mussten viel lachen, gerade weil wir uns immer besser kennenlernten. Ich kann mich nur wiederholen – das waren wundervolle Abende!
Viel zu spät ging es wieder ins Bett, aber was soll das mit dem Schlafen, wenn man sich unterhalten kann. Schlafen kann man auch zuhause ;-)

Leider waren am Sonntag nicht mehr viele polnische Drachenflieger da, weswegen es am Strand sehr leer wurde. Dafür hatte der Wind komplett gedreht und wehte jetzt gleichmäßig an der Wasserkante entlang. Er sollte aber auflandig werden – also wählten die Großdrachenflieger ihre Sandsäcke direkt passend. Ich stellte wieder meine nassen Banner auf und versuchte die klitschnassen Schleierdeltas zu trocknen. Das klappte erstaunlich gut und bald schon flog alles von gestern wieder. Herrlich!
Mit Socken an den Füßen, gegen weiteren Sonnenbrand, flitzten wir den ganzen Tag über den Strand und hatten viel Spaß.
Gegen Mittag wurde der Wind leider etwas weniger, was den Himmel leerer und das Chaos am Boden für mich größer machte. Doch wir waren nach dem Mittagessen und 3 Abenden mit langen Gesprächen zu träge und chillten im Schatten des Zeltes.
Da das Zelt um 17 Uhr abgebaut werden sollte, entschieden wir, das Abendessen ausfallen zu lassen und statt dessen ganz in Ruhe am Strand aufzuräumen und dann die Autos zu beladen. Gemeinsam packenten wir jeder bei jedem an und schneller als gedacht lagen alle Taschen, Säcke, Beachrolleys und Krempel am Waldweg oberhalb der Treppe.
Gemeinsam wurden die Autos beladen und wir trafen uns am Parkplatz vor dem Waldstück wieder. Hier hatte Markus die hervorragende Idee direkt am Binnengewässer vor uns in einem kleinen Imbiss gemeinsam zu Abend zu essen. Agata und Grzegorz kamen auch mit und wir hatten einen sehr leckeren, netten Abend.
In der Unterkunft warteten nach der wohlverdienten Dusche bereits mehrere polnische Freunde auf uns und wir hatten einen erneut sehr lustigen Abend. Zwar in deutlich kleinerer Runde, aber das tat dem Spaß keinen Abbruch.
Nach einer herzerwärmenden Abschiedsrunde mussten wir uns verabschieden – unsere Wecker waren auf eine unmögliche Uhrzeit gestellt – wir mussten ins Bett.

Bereits um 5.30 Uhr standen wir auf, räumten die Zimmer und saßen schon bald im Auto und rollten los in Richtung Deutschland. Mit nur einem kleinen Verfahrer wegen einer Baustelle, kamen wir völlig problemlos und ohne Stau vorwärts.
Gegen die Müdigkeit half eine „Stadt, Land, Fluss-Variante“, bei der wir Drachenformen für das gesamte Alphabet finden mussten. Und dann Drachenflieger zu jedem Buchstaben. Das war super.
Mit nur zwei kleinen Pausen kamen wir bereits um 14.30 Uhr in Kassel an und luden eine Stunde später in Brenken die Drachensachen der Münstermanns aus.
Jetzt hatte ich nur noch 1 Stunde Fahrzeit und kam nach 10:15 Stunden zuhause an. Völlig geschafft aber überglücklich über ein wunderschönes Wochenende.

Vielen Dank an alle, die dieses lange Wochenende zu dem gemacht haben, wie wir es erleben durften.
Danke an Agata und Grzegorz und Emil Gawęda von der Gemeinde Darłowo, dass ich so spontan noch mitkommen durfte – ich komme sehr gerne wieder!!!

Dla moich nowych polskich przyjaciół kite tym razem tłumaczę raport i napisy bezpośrednio na język polski. Jeśli teksty są błędne, przepraszam - nie mogę niczego skorygować, ponieważ mój polski nie poprawił się zbytnio w ciągu 2 dni ;-)

Przez Bernharda Dingwertha usłyszałem o festiwalu latawców w Dąbkach w Polsce w maju. Mały 4-dniowy festiwal na plaży nad Morzem Bałtyckim z polskimi latawcami, których nie znałem i 4 znanymi przyjaciółmi latawców z Niemiec. Nie musiałem się długo zastanawiać, nie chciałem przegapić tego doświadczenia. Szybko zapytałem Alicję Szalską, czy też mogę przyjechać. A po krótkim czasie Agata Hadała i Grzegorz Szalski, którzy organizowali puszczanie latawców dla gminy Darłowo, przysłali mi zaproszenie - bardzo dziękuję!
Podróż rozpoczęła się w środę wieczorem, najpierw do Brenken, gdzie odebrałem Markusa i Larę Münstermann. Razem pojechaliśmy do Kassel do Bernharda Dingwertha. Z w pełni zapakowanym autobusem jechałem przez 8 godzin w nocy - zawsze dobrze zabawiani przez pozostałą trójkę, która na zmianę spała - i dotarliśmy do Dąbek o 6.30 rano bez żadnych korków. Nigdy nie zapomnimy otwartego sklepu z frytkami o 2.30 w meklemburskiej nicości i polskiej drogi obok autostrady, na którą przypadkowo wjechałem. Ekscytująca podróż.
Po przespaniu 1,5 godziny w naszych mieszkaniach, pojechaliśmy do hotelu, gdzie zjedliśmy śniadanie. To była dla nas nowość, ponieważ tutaj mieliśmy tylko sałatki i chleb - podobnie jak na grillu. Ale było pyszne!
Kontynuowaliśmy do parkingu przy plaży, skąd mogliśmy dojechać do plaży bardzo wąską leśną ścieżką. Potem zaczęło się dźwiganie i po krótkim czasie samochód był całkowicie pusty, a wszystkie latawce były przechowywane w dużym namiocie na plaży.

Bernhard i Markus szybko zabezpieczyli duże kotwice na plaży, podczas gdy Lara pomogła mi rozstawić moje banery - bardzo dziękuję!
Niebo było błękitne przez cały dzień. Jedynie wiatr utrzymywał się do południa. Potem jednak się wzmógł i wiał bardzo równolegle do wody. Niebo szybko się zapełniło i stawało się coraz bardziej kolorowe. Lurchi, plankton, trylobity, delty welonowe i łuki wirowe kołysały się na wietrze - cudowny obraz.
Agata Hadała i Grzegorz Szalski przynieśli na plażę lunch dla naszej czwórki i Axel Kostros, który również zatrzymał się w naszej kwaterze. Co za obsługa!

Mieliśmy pyszną zupę i pełny posiłek, którym delektowaliśmy się siedząc na piasku. Rany, ale się dobrze czuliśmy!

Po wieczornym prysznicu w naszej kwaterze udaliśmy się na grilla ze wszystkimi polskimi latawcami. Po raz kolejny mieliśmy pyszne jedzenie, mega smaczne ciasta i pierwsze świetne rozmowy. Powoli poznawaliśmy się nawzajem i dowiedzieliśmy się wiele o innej scenie latawcowej. Było naprawdę świetnie. Niestety zrobiło się naprawdę chłodno i zaatakowały nas komary. Zmęczeni po nocnej wyprawie pożegnaliśmy się o 22:00 - po prostu musieliśmy iść spać.

Piątek zaczął się podobnie jak czwartek - mieliśmy piękną pogodę i stały wiatr. Można było po prostu wyjąć wszystko z torby i wystawić w niebo. Wąska plaża powoli stawała się zbyt mała, ale to nie miało znaczenia.

Około południa Axel zorganizował aperitif w namiocie. Pyszny ser, szynka, salami, chleb, krakersy i ciasto czekały na nas, a my cieszyliśmy się jedzeniem, pysznymi winami i mnóstwem wspaniałych rozmów.
Po południu zjedliśmy obowiązkowy lunch z zupą, która prawie nas rozerwała. Ale była po prostu pyszna!

Po tym, jak sprawiliśmy, że niebo było bardzo kolorowe przez całe popołudnie, front burzowy zagroził, że przejdzie nad nami o 4 po południu. Szybko spakowaliśmy wszystko i pojechaliśmy do miasta. Tutaj przespacerowaliśmy się po różnych sklepach z pamiątkami i poszliśmy na kolację o 18:00 - mimo że wcale nie byliśmy głodni. Tam jednak wpadliśmy na pomysł, aby wybrać się na małą wycieczkę krajoznawczą do sąsiedniego Darłowa. Wyruszyliśmy samochodem Axela i spędziliśmy wspaniały wieczór. Miasto jest piękne i ma pyszną lodziarnię tuż obok ratusza.

A tutaj, nad VGZ ("strefą dla pieszych" według Axela), można było również zobaczyć lokalne gołębie z nogami o różnych długościach - rzadkość.
Chcieliśmy wybrać się na wycieczkę po zamku, ale niestety nie znaleźliśmy żadnego. Zamiast tego Markus znalazł mnóstwo kłódek - jedną praktycznie na każdym domu. Poszedł więc na własną "wycieczkę po zamku", podczas gdy my szliśmy wzdłuż kanału w kierunku latarni morskiej w Darłówku. Słońce świeciło pięknie, atmosfera była świetna i wszyscy dobrze się bawiliśmy. Co za wspaniały wieczór.
Spacer okazał się znacznie dłuższy, ale dzięki wielu miłym rozmowom dotarliśmy do małej wioski rybackiej w dobrych humorach, gdzie spotkaliśmy Axela, który przyjechał do Darłówka samochodem, aby ponownie odebrać naszą czwórkę - bardzo dziękuję Axel!
Na końcu portowego molo rozkoszowaliśmy się szumem morza i zachodem słońca - cudownie. Niestety, ze względu na spontaniczność wycieczki, nie miałem ze sobą aparatu i miałem tylko telefon komórkowy - widać to na zdjęciach. Irytujące.
Po powrocie do mieszkania rozpoczął się wieczór nieporozumień. Podczas gdy nasza czwórka czekała na polskich lotniarzy, oni czekali na nas w nieznanym nam miejscu. I nikt się nie poznał. Agata i Grzegorz również zniknęli.
W pewnym momencie zjawili się Witek i Paweł, którzy nas odebrali. Razem pojechaliśmy na kemping naprzeciwko, gdzie pozostali czekali na nas od dwóch godzin przed małym domkiem. Szybko dostawiliśmy kilka krzeseł i mogliśmy rozpocząć wieczór pełen zabawy i świetnych rozmów. Dzięki repelentowi na komary z Wietnamu udało nam się uniknąć irytujących stworzeń - ale niestety tylko na ramionach i głowach. Nasze nogi były naprawdę zmaltretowane, ale zdaliśmy sobie z tego sprawę dopiero następnego ranka.
To był wspaniały wieczór, ponieważ grupa stawała się coraz bliższa. Bardzo dziękujemy za gościnność!

Sobota rozpoczęła się morską mgłą. Na plaży było naprawdę strasznie, bo z namiotu prawie nie było widać wody. Ponieważ dotarliśmy na miejsce jako pierwsi, rozstawiliśmy wszystkie banery i dzwonki Agaty i Grzegorza, a następnie nasz sprzęt. Mimo mgły wiał stały wiatr i niebo szybko się zapełniło. Cóż, nie było widać wszystkiego, ale mgła pojawiała się i znikała - wyglądało to świetnie.
Fascynujące było to, że same latawce pozostały całkowicie suche, ale linki kapały.
Co ciekawe, mgła utrzymywała się przez cały dzień. Niemniej jednak słońce wciąż wychodziło, co dało nam potężne oparzenia słoneczne.
Około lunchu wszyscy zaczęliśmy czuć się wyczerpani i każdy potrzebował małej drzemki na krześle lub na piasku. Ale to było w porządku, ponieważ niebo było dobrze wypełnione dla publiczności.
Oprócz wielu rozmów, Lara rozpoczęła swoją serię wywiadów - wspaniale było widzieć, jak bardzo była entuzjastyczna i jak chętnie nasi polscy przyjaciele odpowiadali na jej pytania.
Już wczoraj postanowiliśmy cieszyć się zachodem słońca na plaży po kolacji. Tak więc, pod nadzorem Agaty i Grzegorza, zostawiliśmy wszystkie latawce na niebie i poszliśmy coś zjeść i zrobić zakupy, ponieważ wszystkie sklepy były zamknięte w niedzielę.

Po powrocie na plażę mgła bynajmniej się nie podniosła, ale stała się jeszcze cięższa. A z powodu nagłego spadku wiatru zrobiło się naprawdę wilgotno i zimno i musieliśmy spakować wiele przemoczonych i całkowicie zamulonych latawców. Miałem 6 welonowych delt i wiele czarno-białych ogonów leżących przede mną jako mokra kupa. Co za bałagan!

Ale mgła była tak uporczywa, że słońce nie było już widoczne. Pojechaliśmy więc do mieszkania i pożegnaliśmy się z innymi. Ale oni wiedzieli, gdzie mieszkamy od dzisiaj i wszyscy przyszli ponownie. I tak mieliśmy trzeci wieczór z rzędu, kiedy siedzieliśmy razem w dużej grupie, wymienialiśmy się smakołykami, piliśmy i dużo rozmawialiśmy. Runda z najgorszymi historiami z festiwalu smoków była bardzo zabawna, a Tomasz i Witek byli zdecydowanymi zwycięzcami. Ale inne historie też były świetne i dużo się śmialiśmy, zwłaszcza że poznawaliśmy się coraz lepiej. Mogę się tylko powtórzyć - to były wspaniałe wieczory!
Poszliśmy spać zdecydowanie za późno, ale po co spać, skoro można pogadać. Można też spać w domu ;-)

Niestety w niedzielę nie było zbyt wielu polskich latawców, dlatego na plaży było bardzo pusto. Za to wiatr zmienił się całkowicie i teraz wiał równomiernie wzdłuż brzegu wody. Jednak miał być na lądzie - więc duzi latawce odpowiednio wybrali swoje worki z piaskiem. Ponownie ustawiłem mokre banery i spróbowałem wysuszyć mokre delty welonu. Zadziałało to zaskakująco dobrze i wkrótce wszystko znów latało od wczoraj. Cudownie!
Ze skarpetkami na stopach, aby zapobiec dalszym poparzeniom słonecznym, przez cały dzień śmigaliśmy po plaży i świetnie się bawiliśmy.
Niestety w południe wiatr nieco ucichł, przez co niebo stało się puste, a chaos na ziemi jeszcze większy. Byliśmy jednak zbyt rozleniwieni po obiedzie i 3 wieczorach długich rozmów i relaksowaliśmy się w cieniu namiotu.

Ponieważ namiot miał zostać rozebrany o 17:00, postanowiliśmy pominąć kolację i zamiast tego nie spieszyć się ze sprzątaniem na plaży, a następnie załadunkiem samochodów. Wspólnie spakowaliśmy rzeczy wszystkich i zanim się zorientowaliśmy, wszystkie torby, worki, wózki plażowe i inne rzeczy znalazły się na leśnej ścieżce nad schodami.
Załadowaliśmy samochody i spotkaliśmy się ponownie na parkingu przed lasem. Tutaj Markus wpadł na świetny pomysł, aby zjeść razem kolację w małym barze z przekąskami tuż nad wodą śródlądową przed nami. Agata i Grzegorz również przyszli i mieliśmy bardzo smaczny, przyjemny wieczór.

Po zasłużonym prysznicu, kilku polskich przyjaciół czekało już na nas w naszym miejscu zakwaterowania i spędziliśmy kolejny bardzo przyjemny wieczór. Grupa była znacznie mniejsza, ale nie umniejszyło to dobrej zabawy.
Po serdecznej rundzie pożegnalnej musieliśmy się pożegnać - nasze budziki były ustawione na niemożliwą godzinę - musieliśmy iść spać.

Wstaliśmy o 5.30 rano, posprzątaliśmy nasze pokoje i wkrótce byliśmy w samochodzie i ruszyliśmy w kierunku Niemiec. Z tylko jednym małym objazdem z powodu robót drogowych, zrobiliśmy dobry postęp bez żadnych problemów czy korków.
Wariant "miasto, kraj, rzeka", w którym musieliśmy znaleźć kształty latawców dla całego alfabetu, pomógł zwalczyć nasze zmęczenie. A potem latawce na każdą literę. To było świetne.

Z tylko dwiema krótkimi przerwami dotarliśmy do Kassel o 14:30 i rozładowaliśmy latawce Münstermannów godzinę później w Brenken.
Teraz miałem tylko godzinę jazdy i dotarłem do domu po 10:15. Całkowicie wyczerpany, ale szczęśliwy z powodu wspaniałego weekendu.

Wielkie dzięki dla wszystkich, którzy sprawili, że ten długi weekend był tym, czym był.
Podziękowania dla Agata i Grzegorz oraz Emil Gawęda z gminy Darłowo za tak spontaniczny przyjazd - chętnie przyjadę jeszcze raz!!!

Hier geht es zur Bildergalerie inkl. Untertiteln
Automatische Größenanpassung & Vollbildmodus inklusive

Kliknij tutaj, aby zobaczyć galerię zdjęć z napisami
Automatyczna zmiana rozmiaru i tryb pełnoekranowy